อันว่าห่วงใดใดในสงสาร
จะเปรียบปานห่วงลูกหามีไม่
แต่ถึงห่วงถึงรักสักปานใด
ก็วางใจให้อยู่กับครูเอย
พ่อแม่รักลูกแม้น ดวงตา
ยังส่งลูกรักมา มอบให้
ของเราสิรักษา ดีสุด รักเลย
ของที่รับฝากไว้ จะต้องทวีคูณ
ขาสองต้องยืนหยัด อยู่ในวัฒนธรรมไทย
ตาสองมองออกไป ยังโลกใหญ่มโหฬาร
หูสองว่องสดับ ส่วนดีรับปรับกิจการ
มือสองต้องทำงาน รวมถึงด้านการวิจัยฯ
อันสิทธิมนุษย์ชนข้อใดเล่า
จะเทียบเท่าสิทธิการศึกษา
ประกาศก้องต้องให้ความเมตตา
เสมอหน้าหนวกใบ้ไม่เว้นเอย
กล้วยไม้มีดอกช้า ฉันใด
การศึกษาเป็นไป เช่นนั้น
แต่ดอกออกมาคราวใด งามเด่น
งานสั่งสอนปลูกปั้น เสร็จแล้วแสนงาม
การอบรมบ่มนิสัยให้ศิษย์นั้น
เพียงแต่วันละนาทียังดีถม
ศิษย์จะดีมีชื่อหรือล่มจม
อาจเป็นเพราะอบรมหนึ่งนาที
มาทำงานบ้านไร่หัวใจเปิด
สิ่งประเสริฐคืองานด้านฝึกฝน
บรรดาครูเป็นผู้ที่อดทน
ที่จะยอมจำนนเป็นไม่มี
เด็กชายหญิงนั่งนิ่งเหมือนผ้าขาว
พอเป็นหนุ่มเป็นสาวก็เปลี่ยนสี
มีปัญหาว่าจะให้อะไรดี
รัศมีจึงจะเปล่งเหมือนทองทา
ให้รักชาติศาสนามหากษัตริย์
เห็นแน่ชัดสามสีมีคุณค่า
แม้เด็กาจะมิได้อื่นใดมา
ได้แต่สามเสน่หาก็พอใจ
อันตึกงามสนามกว้างสร้างขึ้นได้
มีเงินหยิบโยนให้ก็เสร็จสรรพ์
แต่งามจิตใจกว้างนั้นต่างกัน
การอบรมเท่านั้นเป็นปัจจัย
กระจกเงาเรามีไว้ส่องหน้า
ให้รู้ว่าดีเด่นเป็นไฉน
ครูอยากรู้ตัวครูเป็นอย่างไร
เชิญดูเด็กที่ได้สั่งสอนมา
จุดประทีปดวงใดก็ไม่เหมือน
สงเคราะห์เพื่อนผู้น้อยวาสนา
ชีวิตน้อยค่อยฟื้นตื่นขึ้นมา
ได้รับแสงเจิดจ้าจากตะวัน
แหล่งที่มา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น